Dlaczego w Bieszczadach tak pięknie? Ponieważ tu nadal dominuje natura. Bogata roślinność zachwyca nie tylko przyrodników będących w stanie rozpoznać każdy gatunek, ale i laików, na których bieszczadzka zieleń wpływa kojąco.
Piękno Bieszczadów znajduje swoje odzwierciedlenie w charakterystycznej roślinności, w której można wyodrębnić wiele gatunków. Bieszczadzka flora liczy około 900 różnych gatunków, w tym porosty, mchy, śluzowce, a także grzyby. Do jednych z najciekawszych roślin Bieszczad należą m.in. śnieżyca wiosenna, wilczomlecz karpacki, goździk skupiony, fiołek dacki, chaber Kotschego, wężymord górski, ciemiężyca biała czy ostrożeń wschodniokarpacki.
W Bieszczadach można wyróżnić trzy piętra roślinności:
- piętro pogórza (doliny) sięgające do ok. 500 m n.p.m., gdzie można wyróżnić las bukowy, bukowo-jodłowy i olszynę.
- piętro regla dolnego sięgające do ok. 1150 m n.p.m., gdzie dominuje buk, jodła i jawor, a także rzadziej występujący świerk. W górnej granicy lasu można zaobserwować karłowate buki, praktycznie pozbawione pni.
- piętro połonin (zbiorowisk subalpejskich i alpejskich), które rozciąga się od górnej granicy lasu po najwyższe szczyty. Rosną tutaj różne gatunki traw i roślin wschodniokarpackich.
Przyrodę charakterystyczną dla naszego regionu można nie tylko podziwiać na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego, ale i na obszarze gminy Ustrzyki Dolne, gdzie znajdują się warte odwiedzenia rezerwaty takie jak: Na Opalonym, Na Oratyku, Cisy w Serednicy.
.jpg)
